Het is in nagenoeg elk certificerings- en kwaliteitsproces verplicht om een logboek bij te houden van de productiestappen. Vroeger was dit logboek een gigantische papierstapel. Gelukkig is er een digitaal alternatief: een eID.
Voor alle fysieke en kritieke onderdelen moet via een logboek, wachtwoord of elektronische identiteit (eID) kunnen worden nagegaan welke productiestappen tussen grondstof en eindproduct zijn gezet. Deze eID zal bijgevolg niet alleen de eigenschappen van het afgewerkte product bevatten maar ook alle uitgevoerde bewerkingen (en hun beoordeling). Voor nagenoeg elk certificerings - en kwaliteitsproces is een eID een onontbeerlijke voorwaarde. In het verleden nam dit logboek de vorm aan van een reusachtige papierstapel die bij elke bewerking bleef groeien. Nu wordt vooral uitgekeken naar digitale oplossingen.
Voor 3D-geprinte onderdelen werd al een aantal richtlijnen uitgewerkt, maar er zijn nog immens veel onduidelijkheden bij het toetsen van die richtlijnen aan de praktijk:
- Er moeten kwaliteitscontrole- of attesteringsgegevens worden toegevoegd om de fabricagekwaliteit naar behoren te kunnen controleren. Maar hoeveel moeten er worden toegevoegd, in welke richting, op welke plaatsen,…?
- Welke gegevens moeten worden geregistreerd (en welke sensoren gebruikt) om een volledig zicht te krijgen op het fabricageproces?
- Welke gegevens zijn relevant en moeten binnen de waardeketen worden gedeeld?
- Hoe worden eerdere bewerkingen geëvalueerd, zelfs wanneer ze door leveranciers zijn uitgevoerd?
Deze praktische kwesties moeten concreet worden aangepakt om additive manufacturing met succes in een productieomgeving te integreren. In onze fabriek van de toekomst zullen wij alvast een eID ontwikkelen en implementeren!
Deze blog is een onderdeel van onze campagne '4.0 made real by Sirris', om de haalbaarheid van 4.0-technologieën in de industrie aan te tonen. Wenst u meer te weten? Ga naar onze landingspagina of LinkedIn-pagina!
]]>
