Het gebruik van (real-time) data productieprocessen aan- en bijsturen - in verspaning spreekt men van 'adaptief bewerken' - is de toekomst van productie. Dit wordt mogelijk door de toegenomen beschikbaarheid aan sensoren. Alles staat of valt echter met het beschikken over en begrijpen van een gestandaardiseerd en gestructureerd model waarin de digitale informatie wordt verwerkt tot een fysieke actie. Dergelijke modellen vormen de sleutel tot een succesvolle digitalisering. In een nieuwe reeks blogposts brengen we enkele basismodellen onder de aandacht. In dit eerste deel behandelen we de standtijdsrechte, een model om de juiste snijsnelheid te kiezen.

Gereedschapsbewaking is belangrijk bij het freesproces, om te kunnen automatiseren en de kwaliteit van producten te garanderen. Dit is geen eenvoudige opgave wannneer er microfreesjes in het spel zijn, en hiervoor kunnen akoestische sensoren een oplossing bieden.

Het trillingsgedrag speelt een essentiële rol in de prestaties van verspanende machines en bij de verspaningsprocessen, met een rechtstreekse invloed op het materiaalverwijderingspercentage, de oppervlaktekwaliteit van het afgewerkt product en de dimensionele en vormnauwkeurigheid ervan. Toch is dit onderwerp nog steeds weinig onderzocht in de fabricagewetenschap.

Bij het streven naar een Industrie 4.0-productiesysteem is de eerste vereiste de productiemachines te connecteren binnen een netwerk. In een verspanende productieomgeving met een grote verscheidenheid aan machines - moderne, verouderde, voor batchprocessen, manuele, enz. - vormt dit een grote uitdaging.